Men zegt dat iedereen dakloos kan raken. Dat het jou en mij ook kan overkomen. Of dat waar is, vraag ik me af. Ikzelf – en de meerderheid van mijn vrienden – heb liefhebbende, huisbezittende ouders. Zelfs het al-dan-niet afzweren van mijn geloof zou me nog niet dakloos maken! Maar sinds ik bij een winteropvang voor daklozen werk, ervaar ik dagelijks dat lang niet elke Nederlander zo’n stevig vangnet heeft. En dat je echt geen heroïne hoeft te spuiten om dakloos te raken.

Zo ontmoette ik mijn collega Sebas. Een geïnteresseerde, enthousiaste, warme en gedreven man die snoepjes uitdeelt bij het inchecken van cliënten. Groot was mijn verbazing dat toen ik hoorde dat hij ervaringsdeskundige is: Sebas is zelf drie maanden dakloos geweest. Hij vertelde me dat de onzekerheid die hij in die periode ervoer – wanneer sta ik hoog genoeg bij woningnet? waar slaap ik vanavond? zal het regenen vandaag? – het meest ondraaglijk was. Zo ondraaglijk zelfs dat hij meermaals overwoog er een einde aan te maken.

Wat hem mentaal door deze periode heen heeft gesleept, is de aandacht van een paar meiden van de gemeente die hem regelmatig ’s avonds belden om te vragen of hij een plekje had kunnen vinden: het feit dat iemand nog aan hem dacht en hem de moeite waard vond (inspirerend, die meiden!). Wat hem lichamelijk door deze periode heen heeft gesleept waren twee dingen: vier dagen per maand kon hij bij een opvang slapen. Even douchen, warmte en op adem komen. Voor de overige nachten buiten had hij een ‘Sheltersuit’ gekregen. Een dikke, warme, droge jas die hij ’s nachts kon omtoveren in een slaapzak. Dankzij dit ‘pak’ kon Sebas buiten slapen. En goed slapen is broodnodig is om zo’n heftige periode van door te kunnen komen.

Nee, een ‘Sheltersuit’ is geen oplossing voor dakloosheid. Dat is een winteropvang helaas ook niet. Toch weet ik niet of Sebas nu mijn collega was geweest zonder zo’n suit!

Op 14 maart spreekt Sebas op de Sheltersuit Sleep Out. Daarna willen we met 500 mensen buiten overnachten om geld in te zamelen voor minimaal 500 pakken. Ik hoop dat het verhaal van Sebas andere mensen hoop en moed geeft om vol te blijven houden in een moeilijke periode. En ik hoop dat de warmte van een ‘Sheltersuit’ iemand zonder dak een broodnodige slaap kan geven. Ik nodig jullie van harte uit om hieraan mee te doen door mij te sponsoren!